Er is bij mij een vrouw die het voelen heeft afgeleerd. Met een hoofd dat altijd op volle toeren werkt, een drang naar controle en bang om gekwetst te worden. Ze is een gever en wil anderen heel graag helpen. Ze voelt een boosheid gericht op een bepaald persoon in haar leven, omdat die haar niet ziet of haar niet goed genoeg vindt. Ik zet een oefening in waarbij ik haar blinddoek. Dit is spannend, want ze heeft angst voor het onverwachte van het paard. Een draaiend hoofd of een stap richting haar die ze niet aan ziet komen. Geen controle hebben is alles behalve comfortabel. Ze loopt naast het paard en houdt haar hand op de rug van het paard, die ik begeleid voor de veiligheid. Er zit echter geen beweging in het paard, deze staat gespannen en vast op haar plek. Ik vraag aan de vrouw hoe het zit met haar spanning. ‘Nou die is aanwezig!' ‘Wat zorgt ervoor dat er geen beweging is en je zo vast staat?’ ‘Ik vertrouw het niet, ik heb er geen controle over. Ik wil graag alles overzien en dat kan ik nu niet.' Haar eerlijke reactie zorgt voor een kleine beweging en het paard verzet een stapje of 2. Maar door die beweging zie ik haar meteen weer in een strakke spanning schieten en het paard reageert precies hetzelfde. We staan weer stil. Dit gaat zo even door. Ondanks dat zij al meerdere keren met dit paard gewerkt heeft en weet dat het paard heel lief is, zorgt haar angst om geen controle te hebben ervoor dat zij alleen maar kan zien wat het paard haar aan kan doen en niet wat ze haar wil geven. Ik besluit een stapje terug te doen. Er mag eerst vertrouwen komen. Ik vraag haar (nog steeds geblinddoekt) om het paard over haar hals te aaien. 'Benoem nu eens precies wat je voelt.' ‘Ik voel zachtheid en warmte.’ Ik laat ze zo even samen staan en voelen. Na een paar minuten zie ik ontspanning komen en een lach verschijnt op haar gezicht. Haar lichaam leunt naar het paard toe. ‘Oh, het lijkt wel alsof ze steeds meer warmte afgeeft.’ ‘Hoe voelt dit, vraag ik?’ ‘Ja heel fijn. En ze is ook zo rustig nu, ze is zo lief.' (Het paard heeft wel degelijk wat gewisseld van been in deze tijd, maar dit gaat totaal langs haar heen, omdat ze hier in het moment leeft, durft te ontvangen en haar focus heeft op het voelen in zichzelf en daarop durft te vertrouwen.) Het paard staat in totale ontspanning en ik zie hun verbinding groeien. Door de vrouw even af te sluiten van haar omgeving (blinddoek) kon ze alleen maar voelen. Wat hier gebeurde was magisch. Toen zij volledig gericht was op wat ze voelde, volgde er ontspanning, vertrouwen EN ervaarde ze hoe het voelt als je durft te ontvangen. Door de verbinding die zij maakte met haar lichaam kreeg zij weer vertrouwen in zichzelf. Hierdoor volgde er automatisch ook een verbinding met het paard. En was er wederzijds vertrouwen. Hier liet ze de controle los. Wat een verschil in energie! Ik stelde nu de vraag. ‘Je hebt nu net weer leren ontvangen; als we nu even terug gaan naar het begin, deze persoon in kwestie, wat heeft hij jou ‘wel’ gegeven?’ Haar antwoord: ‘Dat hij me ziet, dat ik goed ben zoals ik ben en dat ik er mag zijn….' Soms wordt er wel aan je gegeven…maar ben jij (nog) niet in staat te ontvangen.
“Soms wordt er wel aan je gegeven, maar ben jij (nog) niet in staat te ontvangen.”