Over mij

Jarenlang was ik iemand die doorzetten vooraan had staan en niets ging ik uit de weg. Gewoon erin springen, (dan is er geen weg terug en moet ik wel) was mijn motto. 

Ik was sterk en had de wereld aan mijn voeten liggen. Ik was altijd wel onderweg en eigenlijk nooit moe. Ik had niemand nodig, want ik kon het zelf wel. 

 

Tot ik merkte dat ik er niet echt meer bij was met mijn gedachten. Ik begon me snel aan alles en iedereen te irriteren. Frustratie was er steeds vaker en de tranen hield ik met al mijn kracht binnen, want die mochten er niet zijn.

Maar ik was zo moe. Dat zou betekenen dat ik zwak was en dat wilde ik niet. Oprecht probeerde ik degene te zijn die mensen wilden dat ik was. Ik wilde niemand teleurstellen, want als ik zwak was; wat zouden ze dan van me denken? Ik begon steeds meer af te geven op iedereen die iets bij me triggerde.

​

Het vechten zorgde ervoor dat ik helemaal op begon te raken.

Er kwam een lek in mijn 'sterk' zijn, ik kon het niet meer verborgen houden. Dan kwam het er soms ongewild en op een extreme manier uit.

Een deel van mij wilde rust. Het sterke deel wilde mij beschermen voor de eenzaamheid. Zwak betekende toen voor mij dat je soms hulp nodig hebt en wat als die hulp afgewezen wordt?

Alleen ben je sterker, dacht ik.

Doordat ik niet luisterde naar mijn deel dat rust wilde, werd ik steeds ongelukkiger. Het altijd maar doorgaan en over mijn eigen grenzen gaan zorgde voor extreme vermoeidheid en het zorgde ervoor dat ik niet meer kon voldoen aan mijn eigen eisen.

​

Onder dit alles zat een getraumatiseerd meisje met een enorm overprikkeld zenuwstelsel, die jarenlang bezig was met overleven en zichzelf boven water houden. 

​

Mijn zenuwstelsel reageerde overgevoelig door een vroegtijdig trauma. En het reageren van het autonome zenuwstelsel gaat op een onbewust level, dus ik had daar op dat moment ook niet echt bewust invloed op. 

Ik was enorm alert en de buitenwereld had altijd mijn focus. Ik had hen nodig om mezelf goed genoeg te voelen. Om mij geliefd te mogen voelen. 

Zinnen als; 'Je moet het geluk uit jezelf halen' waren abracadabra voor mij. Want ja, hoe dan?? 

​

Maar met het besef dat de focus echt terug naar binnen mocht, startte mijn meest mooie reis ooit. De weg terug naar het 'blij ei' dat ik vanuit mijn essentie ben. 

​

Want wij hebben wel degelijk invloed! Ons lichaam weet alles nog!!! Zelfs van de tijd in je moeders buik voor je geboorte ;) En laat ons lichaam nu ook nog zelf helend zijn...

​

Magic!

​

Zo is ook de reis en het ontwikkelen van mijn bedrijf Infinity gevormd en ontstaan. 

Door mijn grote drijfveer naar ontwikkeling op dit gebied, ben ik erg geïnspireerd geraakt om dit met jullie te delen!

​

Ik help mensen met ontwikkelingstrauma die verandering willen in zichzelf, met hun eigen geluk voorop te stellen en weer met plezier door het leven te dansen! 

​

- Blij ei-

​

Ready to change to happiness?

​

​